Fragment książki

Hejka. Dzisiaj troszkę późno no, ale cóż ważne, że jest. A więc kiedyś ktoś prosił żebym dodał kawałek mojej książki która jest w trakcie pisania. Jeżeli się uda postaram się ją wydać . Mam nadzieję, że wyrazicie swoją opinie co o tym fragmęcie myślicie. A więc miłego poczytania:

***

-Lunaa…Lunaaa

Usłyszałam w oddali znajomy głos wypowiadający moje imię. Po woli otworzyłam oczy i ujrzałam swoją mamę. Uradowana podskoczyłam ze szczęścia i podbiegłam do niej. Chciałam ją uścisnąć jednak zrobiła krok do tyłu.

-Mamo co się dzieje? – zapytałam wystraszona.

-Przyszłam cię ostrzec przed tymi ludźmi.

-Ale co z nimi nie tak? – zapytałam jej ze smutkiem

-Ci ludzie są bardzo źli. Jeżeli zbadają cię na tyle dobrze, że będą znać cię od zewnątrz i wewnątrz to cię zabiją. Nie możesz zwlekać i musisz uciekać z tąd jak najszybciej.

Z polika popłynęła mi łza, chciałam pobiec i wtulić się w jej ramiona jednak coś mnie powstrzymało. Otarłam twarz trzęsącą dłonią i wydukałam:

-Mmma…mmaaamusiu. Ttak bardzo mi cciebie brakkuję – pociągnęłam nosem i pobiegłam pędem do niej. Jednak na drodze nie stanęła mi żadna przeszkoda jedynie zimny powiew wiatru. Odwróciłam się speszona i ujrzałam zanikającą poświatę.

- To już mój czas abym odeszła żegnaj córeczko i pamiętaj nie daj się porywaczom.

-Mamo nie!!!! Mamusiu zaczekaj proszę- upadłam na kolana i zaczęłam płakać jak małe dziecko jednak nie zwracałam na to uwagi. Prosiłam tylko w myślach, aby nade mną czuwała i nigdy mnie nie opuszczała. W oddali zaczęło pojawiać się jasne światło, które przybierało moc z każdą sekundą. Z każdą chwilą słyszałam coraz głośniej czyjś głos.

-Luna.Luna wstawaj co się dzieje?

Otworzyłam oczy i ujrzałam Zacka stojącego przede mną i potrząsającego mnie za ramiona.