Pax. Bjera - Asa Larsson. Ingela Korsell. Henrik Jonsson

Opis

4 tom serii już przeczytany!!! A zaczęło się niewinnie kiedy Viggo postanowił obalić mit o tym, że gdy wsadzi się rękę śpiącemu do wody to się zsika do łóżka. Mit okazał się nieprawdą, a wystraszony Alrik nękanymi przez sen koszmarami na szczęście nie spostrzegł się co jego młodszy braciszek kombinował podczas jego snu. Gdy się ocknął Viggo szybko wsunął pod łóżko starszego miskę pełną wody, i modlił się aby brat się nie skapnął co on kombinował. I od tego wszystko się zaczęło. Nastał dzień sportu na, który oczywiście bracia nie chcieli bardzo ale to bardzo iść ponieważ bez ich wiedzy zostało podjęte głosowanie odnośnie tematyki zawodów. Ostatecznie wygrał golf. Tak ten nudny golf gdzie puka się kijem w piłkę, aby wpadła do dołka po prostu fascynujące! Prosili Estrid żeby zostali w domu jednak nic z tego. Musieli iść. Na sam początek zostali ośmieszeni ponieważ nie mieli swoich kiji i dostali o połowę krótsze niż inni ponieważ były tylko dziecięce. Po krótkiej rozgrzewce przystąpili do zawodów. Oczywiście Simon był jako pierwszy jako ochotnik jednak Viggo nie zważając na przykre teksty z jego strony odważa się przystąpić do rywalizacji. Pod nadzorem swojej nauczycielki wygrywa zawody i dostaje zasłużoną nagrodę, jednak po całej imprezie wszystko się komplikuję. Alrik, który wcześniej opuścił szkołę został oskarżony złodziejem. Ktoś ukradł tableta, komórkę Simona jak i wiele innych rzeczy z plecaków uczestników. Czy to na prawdę zrobił Alrik? Kim jest tajemnicza Bjera?

Pierwsze wrażenia

Ta historia jak i poprzednie tomy porwała mnie w swoją zagadkową pełną akcji przygodę od pierwszych kartek. Bardzo mi się spodobała. Podoba mi się to, iż od pierwszych stron się coś dzieję i niema momentu żeby się tu nudzić.

Bohaterowie

Bohaterowie się nie zmieniają jednak jest dwójka nowych, o których zaraz wspomnę. Jest to dwójka bliźniaków Suggen i Galten którzy lubią przygodę. Są bardzo zabawni, wysocy i nie lubią nic nie robić. Chciałbym również wspomnieć o Irys, która wydawała się dziwna jednak nie okazywała swoich cech obcym jednak okazała się wstrętnym człowiekiem co możecie się przekonać po przeczytaniu tego tomu. Na podsumowanie jeszcze parę słów o Migrenowej Maggi, która tez nie jest taka milutka jaką się wydaje w szkole i panicznie boi się pająków.

Fabuła i gatunek

Fabuła jest wartka i ma dużo akcji. Cała przygoda dzieje się w miasteczku Mariefred jak we wszystkich tomach tej serii. Zaliczymy ją do powieści przygodowych i fantastycznych, ponieważ bohaterowie ciągle się przemieszczają i występują magiczne istoty, książki i zaklęcia.

Okładka, czcionka i styl pisania

Okładka bardzo mi się podoba. Lubię mroczne klimaty do których właśnie nawiązuje. Czcionka jest duża i przejrzysta. Różnorodne obrazki uzupełniają cały tekst. Styl jak już wspominałem bardzo mi się podoba.

Plusy i minusy

Plusy już wymieniałem w poprzednich tomach, więc tutaj się nic nie zmieniło

Minusy:

Można się domyśleć zakończenia i początku kolejnego tomu.

Podsumowując

Lekka, fajna powieść dla miłośników wielu przygód jak i akcji. Polecam z całego serducha. Bardzo lubię tą serie. Cieszę się, że kolejne tomy są lepsze od tych poprzednich.

Tytuł: Pax. Bjera

Autor: Asa Larsson. Ingela Korsell. Henrik Jonsson

Ilość stron: 207

Ocena: 9/10

Wojownicy. Ucieczka w Dzicz - Erin Hunter

Opis

Rdzawy to zwyczajny jak większość kotów pupilek swoich właścicieli. Pewnego dnia postanawia przekroczyć bariery posesji dwunożnych i pójść na dłuższą wyprawę bliżej lasu. Ta jedna i ryzykowna wędrówka zmieni  życie Rdzawego o 180 stopni.  Kiedy to wraz ze swoim przyjacielem Łatkiem pulchnym czarno-białym kocurem mieszkającym na skraju lasu wybrali się na spacer po polanie, gdzie napatoczyli się na przywódczynie klanu Pioruna. Rdzawy w ramach odwagi pokazał towarzyszowi Błękitnej Gwiazdy na co go stać. Powaliwszy ochroniarza usiadł przed przywódczynią i wysłuchał jej przemowy, następnie zszokowany prawie nie zemdlał propozycją, aby dołączył do klanu Pioruna i walczył o terytorium.  Od razu jednak nie podjął decyzji i po nocy nieprzespanej na przemyśleniach spotkał się z nimi kolejnego dnia i postanowił wstąpić do nich. Nie było zbyt łatwo na początku ponieważ koty zaczęły nie akceptować pupilka dwunożnych jednak po paru zadaniach poprawnie wykonanych jakie mu przydzielono zaczęli się do niego przekonywać. Pewnego dnia Ognista Łapa bo taką ksywę dostał w klanie spotkał uzdrowicielkę Klanu Cienia, która zaatakował a następnie postanowił nakarmić i przygarnąć do klanu Pioruna. Jednak czy kocica będzie wdzięczna klanowi i zostanie z nimi do końca, czy może to jest tylko podstęp aby zabić ich od serca całej osady?

Pierwsze wrażenia

Co do książki miałem mieszane uczucia, ponieważ spotkałem się z dwiema opiniami o tej książce. Jednak była na tak, kolega ją pokochał, lecz druga była na nie, koleżanka uważa to za gniota, który nie powinien być wydany. Co prawda książka nie jest porywająca od pierwszych stron jednak w odpowiednim cyklu rozwija swoją akcję.

Bohaterowie

Bohaterowie jak można już po okładce się domyśleć są kotami. Jest ich dość dużo aby wymieniać ich cechy. W większości są to zwierzęta nacechowane walecznością, odwagą, sprytem i charyzmą do podejmowania szybkich i trafnych decyzji. W większości potrafią wyczuć zagrożenie i zapach nieproszonych gości jak i wybrnąć z sytuacji zagrażających życiu.

Fabuła i gatunek

Fabuła powieści dzieje się w czasach współczesnych. Cała akcja książki dzieje się w większości na terenie lasu. Opowiadanie zaliczymy do fantastyki/fantasy, ponieważ sam fakt, iż koty mówią daje argument że raczej to nie jest normalne. Można ją również zaliczyć do książek przygodowych ze względu na motyw wędrówki, który występuję w pewnych rozdziałach.

Okładka, czcionka i styl pisania

Okładka jest urzekająca. Przedstawia głównego bohatera powieści, którym jest rdzawy niby domowy kot, a tak dużo jest w jego rękach. Zdecydowanie oko czytelnika skupi się na tym kociaku i żadna sroka książkowa typu Tosia z bloga Nerd Książkowy nie przemknie obojętnie koło takiej perełki. Czcionka jest przeciętna i bardzo miło i przyjemnie się ją czyta. Styl autorów jest bardzo fajny i dostosowany do młodzieży.

Plusy i minusy

Zbyt wiele tutaj nie ma do wytykania i chwalenia. Małym minusem jest to iż jest bardzo dużo imion, które osobiście w większości wyleciały z głowy i ich nie pamiętam.

Podsumowując

Leciutka powieść, która polecam wszystkim na zimowe wieczorki do poczytania. Na pewno sięgnę po kontynuacje tej serii. Mam nadzieję że w kolejnych tomach będzie więcej akcji.

Tytuł:Wojownicy. Ucieczka w Dzicz

Autor: Erin Hunter

Ilość stron: 330

Ocena: 8/10